Pierwszy rok życia maltańczyka Neli

Jeszcze niedawno Nela była maleńkim, urwisowatym szczeniaczkiem. Jednak dziś obchodzi już swoje pierwsze urodziny. Dlatego pokaże Wam kilka zdjęć z jej życia. Zobaczycie jak rosła i jak poznawała otaczający ją świat.

Nela przybyła do naszego domu jako niespełna trzymiesięczny szczeniaczek. Była małą, kilogramową kruszyną, która zadziwiała swoją pewnością siebie i zawziętością. Chętnie poznawała każdy nowy kąt i już po kilku pierwszych dniach zdominowała starszego od siebie Kolusia. To jedne z jej pierwszych zdjęć w nowym domu.

Z początku bałam się, że Kolo nie zaakceptuje kolejnego członka swojego stada. Był jeszcze bardzo młody (9 miesięcy), a nowy szczeniak absorbował sporą uwagę domowników. Na szczęście oba białe dogadały się bez żadnych problemów. Z dnia na dzień nawiązały nić porozumienia, która z czasem przerodziła się w wielką przyjaźń.

Pierwsze wspólne lato spędziliśmy naprawdę aktywnie. Nela rosła, z chęcią uczyła się nowych sztuczek i zasad panujących w domu. Jednak jej ulubionym zajęciem zawsze było zaczepianie Kolusia oraz zabawa w gryzionego berka (i właściwie jej upodobania nigdy się nie zmieniły).

Lato 2015 było dla nas wszystkich szczególnie radosne.

Mniej więcej we wrześniu waga Neli dobiła do 3,1 kilograma. Było to już wystarczająco dużo, żeby rozpocząć wspólne spacery na dwójniku do smyczy. Początki nie należały do najłatwiejszych, ale pokonaliśmy wszystkie przeszkody.

Nela uwielbia zabawy (najbardziej te na dworze). Szczególnie upodobała sobie szarpaki oraz materiałowe piłki. Jest bardzo pogodna i zawsze próbuje być w centrum uwagi.  Nie zmienił tego nawet okres dorastania. W wieku około 8 miesięcy sunia nagle straciła część słuchu. Nie reagowała na prawie żadną komendę. Dobrze słyszała jedynie hasło „masz”, „smaczki”, „idziemy na spacer”. Komendy posłuszeństwa przestały mieć dla niej jakiekolwiek znaczenie. Okres buntu Neli był chyba szczególnie trudny dla Kolusia. Mała ciągle go zaczepiała, prowokowała i zabierała wszystkie zabawki. Były takie momenty, że Kolo miał jej naprawdę dosyć. Na szczęście wykazywał się ogromną cierpliwością i nigdy nie doszło do żadnej groźniejszej sprzeczki.

Wraz z nastaniem jesieni Nela dostała pierwszą cieczkę. Jej zachowanie bardzo się zmieniło. Z dnia na dzień straciła chęć do zabawy i stała się bardzo markotna. Większość czasu spędzała na czyichś kolanach lub w legowisku. Po kilku tygodniach jej zachowanie powoli zaczęło wracać do normy. Coraz chętniej obserwowała spadające, jesienne liście, zaczęła słuchać komend i oddawała się wspólnej zabawie. Nie polubiła jedynie porywistego wiatru, który był pierwszym zwiastunem nadchodzącej zimy..

Koniec roku przywitał nas niskimi temperaturami i śniegiem. Dla Neli był to ogromny szok. Wcześniej nie lubiła nawet chodzić po wilgotnej trawie, a teraz – wszystko stało się mokre, białe i zimne. Pierwsze próby jedzenia białego puchu też chyba jej nie zadowoliły. Na szczęście psina w jakiś sposób przekonała się do śniegu i chętnie wychodzi nawet na dłuższe spacery.

Nela przestała rosnąć zaraz po pierwszej cieczce. Później nabrała już tylko troszkę masy mięśniowej. Negatywne zachowania psiego podlotka minęły jej z czasem. Teraz jest już zrównoważonym, pełnym energii psem, z którego jestem naprawdę dumna.

Zdaje sobie sprawę, że na blogu znajduje się mało zdjęć Kola i Neli. Znacznie więcej umieszczam na naszym profilu FB. To tam odnajdziecie aktualności z maltusiowego życia. Dlatego zachęcam Was do lajkowania naszego profilu. KLIK

Jeśli jesteś miłośnikiem maltusi, chcesz uzyskać więcej porad i poznać innych miłośników czworonogów, odwiedź nasz profil na facebooku KLIK

i dołącz do naszej facebookowej grupy KLIK Biały Maltan: grupa sympatyków bloga o tej samej nazwie.




Uważaj na inną, podobnie brzmiącą grupę na facebooku, która "zainspirowała się" nazwą naszego bloga. Nie mamy z nią nic wspólnego!